Planeta mgieł

Planeta mgieł - cytat

(...)
Czas, jaki strawił na zupełnie bezcelowe rozważania na temat znaczenia bikini w życiu przeciętnego człowieka, hibernator poświęcił na sprawdzenie, czy jego organizm przeżył hibernację oraz, czy wszystkie części ciała znajdują się mniej więcej tam, gdzie były w momencie zamykania pokrywy. Trwało to kilka minut, gdyż hibernator postanowił podzielić się jeszcze z komputerem centralnym swoimi spostrzeżeniami na temat znikomej trwałości ludzkich organizmów, ale wreszcie odezwał się brzęczyk zadziwiająco zbliżony do stosowanego niegdyś w kuchenkach mikrofalowych i wieko jego sarkofagu otworzyło się.
Szczerze mówiąc, Ron czuł się dosyć nieswojo. Nawet nie o to chodzi, że właśnie w dosyć obcesowy sposób odłączono mu rurki z dosyć newralgicznych punktów ciała, po prostu czuł się nieswojo, patrząc na tę całą aparaturę, której nie rozumiał, nie chciał rozumieć i prawdopodobnie nie byłby w stanie zrozumieć. Najgorsza jednakże była świadomość, że to wszystko równie dobrze mogło się obyć bez niego, a on nie mógł się obyć bez tego wyposażenia statku.
Rozprostował ręce i wzrokiem odszukał swój niezbędnik leżący na szafce obok hibernatora. Była to nieduża, szara skrzynka z żółtym napisem "Niezbędnik" na wieczku. Właśnie to, że był nieduży, potwierdziło przypuszczenia Rona, że te wszystkie opowieści podczas kursu jakoby zawierał on absolutnie wszystko, co jest niezbędne do przeżycia, nawet na zupełnie wyludnionej planecie, były mocno przesadzone. Ciekawość nie pozwoliła mu powstrzymać się przed zajrzeniem do środka. Delikatnie uniósł wieczko i zajrzał do wnętrza. Trudno jest opisać jego zdziwienie, zaskoczenie i wzburzenie, jakie teraz przeplatały się na twarzy Rona.
- Komputer! - wrzasnął na całe gardło. - Komputer!
- Co jest? - odezwał się mechaniczny, a mimo to wyraźnie znudzony głos.
- To ja chcę wiedzieć, co jest! Gdzie jest mój niezbędnik?
- Ja go nie brałem! - padła szybka odpowiedź.
(...)